vrijdag 25 april 2014

Mijn verblijf in Japan (3)

Vandaag wordt de 23e dag hier in Japan, time's fun when you're havin' flies.. De looproutes worden steeds bekender en veel dingen die je eerst opvielen lijken nu normaal, zoals de winkels hier of al de kanji tekens op straat. Langzaamaan worden de temperaturen hoger, zo zitten we vandaag al rond een heerlijke 24/25 graden, en de eerste tekenen van een bruin tintje beginnen al een beetje zichtbaar te worden op mijn armen. Toch zijn er nog steeds dingen waar je je over blijft verbazen. Toen ik hier kwam vond ik al dat het hier best wel schoon op straat is, en toen realiseerde ik me dat er eigenlijk bijna geen afvalbakken staan op straat. Het is ook niet gepast om op straat te eten. Drinken op straat mag eigenlijk ook al niet, maar wel als je het koopt bij een jidouhanbaiki (vending machine), al hoor je het dan direct op te drinken en weg te gooien in één van de zeldzame afvalbakken die vaak in de automaat zitten. In school gelden ook sommige opeens strenge regels. Je mag niet eten tijdens de les - fair enough - maar je mag zelfs geen flesje water op tafel mits je heel erg hoofdpijn hebt of zo. Per collegedag hebben we slechts 10 minuutjes pauze, wat dus niet zo heel veel voorstelt. Je kan sinds kort in het gebouwtje naast ons lesgebouw eten kopen in het pasgebouwde lunchcafeetje waar ze curry rice en nog enkele gerechten kan kopen - ja dat ruikt heerlijk als ze tijdens de lessen aan het koken zijn - maar dat kun je niet in 10 minuutjes eten, en ik ben er nog niet aan toe gekomen om er eerder heen te gaan om daar te lunchen. Elke dag moet iemand anders van de klas de aisatsu doen, dat is de begroeting namens de klas met de docent waar de klas mee instemt. Diegene zegt: kiritsu (spreek uit als "kieriets", dan staat de klas op), gevolgd door konnichiwa, yoroshiku onegaishimasu (betekent in deze context iets als: hallo, ik reken op u (zoek maar eens op wat het allemaal kan betekenen)), en dan zegt de klas dat na met een kleine buiging en na een chakuseki mag iedereen weer gaan zitten. En aan het eind van het eerste en tweede lesuur bedankt je de docent met arigatou gozaimashita. Woensdag was het hoogtepunt van de les dat één van de docenten, die in principe echt geen Engels kan, toch een poging deed aan de hand van een Engelse voorbeeldzin om een grammaticaconstructie uit te leggen, geweldig! :P Volgens mij ging de zin iets in de richting van: The person who I have met at the library (uitgesproken ongeveer als: za paasan wfoe ai heevu met etu za laiburaari) Hihi, dat was zo leuk! Dat mag 'ie vaker doen. Verder hebben we tienduizend verschillende boekjes waar zoveel bomen voor zijn omgehakt dat zelfs de leraren waarvan je op de middelbare dacht dat ze nogal veel kopietjes uitdeelden versteld zouden staan. In de eerste week kregen we elke dag nieuwe boekjes erbij, inmiddels is dit onze collectie. Als ik dat mapje niet had gehad, had ik er ook nog een hele stapel los slingerende papieren bij gehad ;P

Ook heeft elke dag iemand een 3 minuten speech, een presentatie over waar je het maar over wil hebben. Dat is altijd even een leuke onderbreking van de les. Mijne was vorige week met als onderwerp "brood" en ik heb de docent er even van verzekerd dat we in Nederland toch echt het lekkerste brood van de hele wereld hebben ;) Wist je trouwens dat we in Nederland het meeste brood consumeren binnen heel Europa, gemiddeld zo'n 60kg per persoon per jaar?
Verkeersregels zijn ook een beetje gek hier. Naast het feit dat auto's in principe links rijden en mensen rechts lopen, zijn er hele stricte regels over hoe je hier (niet) moet fietsen. Niet met oortjes, niet met iemand achterop en eigenlijk mag je ook al bijna niet met degene naast je praten als je fietst. Gelukkig heb ik geen fiets hier, ik wandel heerlijk elke dag 15/20 minuutjes naar school. Die gepaste stilte in het verkeer geldt ook voor de metro, waar je wel zachtjes mag converseren, maar eigenlijk niet zodat de hele coupé kan meegenieten.
Oké, nog een laatste dingetje. Wellicht weet je dat Japanners vaak hun schoenen uittrekken als ze ruimtes betreden, zeer waarschijnlijk ten behoeve van de hygiëne. Zo zit er in ons kamer een opstapje en als extra hint liggen er pantoffeltjes die je in je kamer aan kunt trekken. Ook in de wasruimte moet je je schoenen uitdoen voor je de 2m2 aan wasruimte mag betreden. Dat doen we dan maar hè.. Alleen vorige week waren we in een all-you-can-eat restaurant, waar je dus binnen geen schoenen aan had maar na een afstapje pantoffels aandeed voor je naar de ruimtes van de wc's ging. Er was echter een Japanse vrouw die op een gegeven moment vanuit de wc ruimtes het restaurant weer inliep met de pantoffels nog aan en nadat één van ons reageerde met "Pardon mevrouw, u heeft uw schoenen nog aan" reageerde ze met "Nee, het is oké, want ik heb ze van voren..." Huh? Nou ja, ze zal wel geweten hebben wat ze aan het doen was. Om een lang verhaal kort te maken, ze hebben hier veel gekke regeltjes in Japan en je went eraan, maar af en toe kom je leuke tegenstrijdige uitzonderingen op de regel tegen die je als buitenlander weer even doen gniffelen.
O ja, de meron pan, het broodje waar ik het eerder over had was op zich lekker, maar vooral heel suikerig, dus niet zo bijzonder dat ik 'm heel vaak wil eten. Wel heb ik inmiddels hele lekkere gele appels gevonden bij het groentewinkeltje tegenover de supermarkt. Hmmm :)

dinsdag 15 april 2014

Mijn verblijf in Japan (2)

Het is moeilijk om een dagboek bij te houden en om regelmatig iets van me te laten horen, want het is zo gezellig hier dat ik bijna geen tijd neem om saai op m'n kamer te zitten. Ik heb tegenwoordig elke schooldag college van 13u tot 16:20u, en daarna gaan we meestal met een groep naar de winkel voor ingredïenten voor onze creatieve gerechten. We eten meestal met een groep van 8 mensen, en we moeten altijd heel wat eten inslaan. Daarbij is het probleem dat ze soms dingen niet hebben in de supermarkt, of dat het heel duur is. Gister gingen we lekker Westers voor pasta, maar in plaats van spaghetti (dat heel duur was en we niet konden vinden) maakten we het met noodles :P. Tot nu toe waren de zelgemaakte broodjes hamburgers en de broccoli met kaassaus nog het lekkerst. Als je met zoveel mensen de kosten deelt, is eten eigenlijk best goedkoop hier. 
Elke middag lopen we in ongeveer 20 minuutjes naar school en komen we de mensen van de ochtendgroep tegen die dan al vrij zijn.. Vandaag belooft weer een zonnige dag te worden, zo'n 22 graden :). Het is al best vaak mooi en zonnig weer geweest, en je moet oppassen dat je niet verbrandt. Ik smeer me elke dag in, maar ik was een van de eerste dagen al verbrand terwijl het toen niet eens zo zonnig was, het gaat hard hier met de zon. Misschien ben ik dan aan het eind van de drie maanden lekker bruin!
In het weekend zijn we nu al een paar keer naar Tenjin geweest, de stad met de mega winkelcentra en de prachtige natuur in de buurt, zoals je kunt zien aan de foto's van het Ohori park. 
De dag vliegen voorbij. Af en toe breng ik even een bezoekje aan één van de 100-yen shops voor wat benodigdheden zoals vulpotloden die hier snel leeg gaan door het schrijven van al die tekentjes, of om gewoon even rond te kijken wat voor leuke en goedkope spulletjes ze allemaal hebben. Wat opvalt is dat ze hier in de winkel veel vrolijker muziek draaien  dan in Nederland. De Gourmet City (de supermarkt) en de 100-yen store die erboven zit hebben niet zo'n breed repertoire aan muziek, maar de liedjes zijn wel leuk en catchy. Zo hoorden we laatst in een winkel ook ineens een liedje van Frozen op de radio :) Dat kan hier gewoon. 
Zoals ik al eerder zei hebben ze hier nog best veel brood in de winkels. Inmiddels ben ik een beetje van het witbrood afgestapt, ik vond volkorenbrood dat ook nog eens dunner is, en ik kijk dagelijks in de broodschappen wat voor lekker uitziend broodje ik vandaag eens uit zal proberen, of toch iets met rijst wat af en toe ook heel lekker is. Vandaag de felbegeerde Melon Pan, die al meerdere dagen door bepaalde mensen uit het schap was gevist, maar gister kreeg ik de laatste te pakken. Het schijnt heel lekker te zijn, ik zal er de volgende keer mijn oordeel over geven ;)


Nog een laatste ding dat me al vanaf het begin opvalt hier. Veel Japanners dragen hier mondkapjes en dat ziet er best raar uit. Ze dragen kapjes als ze ziek zijn, bijv. verkouden of als ze merken dat ze verkouden worden. Het is om anderen niet aan te steken, dus voornamelijk om rekening te houden met anderen, en zij vinden het natuurlijk weer raar dat we dat in Nederland niet hebben. Maar ik zie de mensen met kapjes eigenlijk nooit kuchen of hun neus ophalen of iets dergelijks.. Het went wel hoor, die kapjes, en af en toe zie je zelfs wat zieke studenten uit Leiden zo lopen, maar het blijft een grappig gezicht. Tot zover deel 2, tot de volgende keer!

Groetjes uit Japan!

zaterdag 5 april 2014

Mijn verblijf in Fukuoka, Japan (deel 1)

Inmiddels zit ik al een paar dagen in Japan, waar ik de komende drie maanden zal studeren aan een taalschool. Voordat ik vertrok, heb ik wat omiyage gemaakt, soort van souvenirs die typisch Nederlands zijn om als bedankje te geven aan docenten of vrienden. In de verpakking zitten Wilhelmina pepermuntjes. De kleuren lijken wel vrij Nederlands denk ik, en achterop zit nog een handmade stempel. Ik ben benieuwd hoe ze het zullen vinden.



Foto's die ik in Japan maak ga ik niet allemaal hier op mijn blog posten, maar ik ga binnenkort een fotoalbum aanmaken op Facebook daarvoor. 
Ik ben veilig aangekomen hier, rond 20u lokale tijd, hartelijk ontvangen door een paar van onze docenten. Mijn eerste vliegreis beviel goed. Helaas heb ik niet kunnen slapen en de luchtdruk plaagde mijn oren, maar het eten was lekker en alles kon niet op tegen het prachtige uitzicht dat ik af en toe kon bewonderen vanaf mijn mooie raamplek. Geen vertraging gehad, en ook niet eens een jetlag, hoewel je wel soort van een dag overslaat omdat je alleen maar een beetje aan het zitten, wachten, en rondslenteren bent. Mijn wekker ging een eigen leven leiden, had waarschijnlijk wel last van een jetlag, want de tijd op mijn wekker liep sneller dan de normale tijd, wat leidde tot een verslaping van anderhalf uur in mijn voordeel (oftewel om half 7 opgestaan i.p.v. 8 uur) en veel gehaast voor niks. Dus die is gauw weer losgekoppeld van de wereldstekker om verdere verwarring te voorkomen. Toen we aankwamen was het aangenaam, zo'n 18 graden, maar de afgelopen dagen is het een beetje regenachtig en best wel koud, rond de 12 graden. Maandag zou het weer mooier weer worden, rond de 20 graden. Nu nog best koud dus, maar er liggen nog een paar stralende maanden in het vooruitzicht, dus die paar daagjes overleven we ook wel. 
De eerste inkopen zijn gedaan. Van klein naar groot is een aantal begrippen belangrijk als het gaat om eten en drinken. De kleinste is de vending machine (jidouhanbaiki), een automaat waarbij je voornamelijk drinken kunt kopen, te vinden op bijna elke straathoek, altijd handig. Daarna heb je de convenience store (konbini), mini-supermarktjes die 24/7 open zijn. De supermarkten (suupaa) zijn geloof ik ook nog eens tot 00u open. Wat een gemak, dat ga ik echt missen in Nederland. Daarnaast is de 100-yen store (hyakuensutoa) ook superhandig, want ze hebben veel handige dingen, net een soort Action, maar bijna alles kost maar 100 yen (omgerekend zo'n 80 cent). 
Brood blijken ze hier toch wel te hebben, en het is lekker, al is het wel witbrood en heel dik. Af en toe probeer ik eens wat nieuwe dingen om af te strepen op mijn bucket list. Het eerste wat ik geprobeerd heb, toen ik gister kersenbloesems (sakura) ging kijken, was takoyaki. Dat kende ik van naam al, en ik moest het toch eens hebben gegeten, vond ik. Het is een bal met een soort pannenkoekmix-omhulsel met saus erover en octopus binnenin. Jups, octopus. Het was op zich wel lekker, maar na twee stuks hoefde ik echt niet meer en ik denk ook niet dat ik het voor een tweede keer ga bestellen. Het tweede was dango, dat zijn soort bolletjes snoep op een stokje. Het is zacht en plakkerig qua structuur, smaakt gewoon zoetig, maar suikerachtige snoepjes zijn niet echt mijn ding, dus dat was denk ik ook alleen voor een keertje. Na de mooie kersenbloesems en nog wat shoppen in Tenjin, Fukuoka city, gingen we eten bij yoshinoya, alweer een begrip. Dat is soort van het fastfoodrestaurant van Japan. Fastfood, maar dan vooral eten dat snel klaar is, en niet per se ongezond. In tegenstelling tot... (Ja, stiekem heb ik hier ook al bij de McDonald's gegeten) Deze keer curry rijst (karee raisu) geprobeerd. Was goedkoop en heerlijk, dus hier wil ik zeker vaker eten! Binnenkort maar eens kijken of die hier ook in de buurt zit, want voor Tenjin moet je eerst een kwartier met de metro. Nederlands eten ga ik voorlopig in ieder geval niet eten, er is hier zoveel lekkers!
Tot nu toe heb ik elke dag heel veel nieuwe indrukken. Ik heb de eerste kennismakingen gehad met onze taalschool, sommige docenten hielden een praatje en daarbij zijn alle clichés over Nederland weer voorbij gekomen, en inmiddels weet ik dat ik vanaf maandag elke schooldag college heb van ongeveer kwart over 1 tot half 5 's middags. 
Na een paar drukke dagen met veel rondlopen, winkeltjes en mega winkelcentra bekijken, dingetjes kopen waaronder leuke Magic kaarten, spelletje spelen met studiegenoten enzo, heb ik vandaag even rustig aan gedaan en ben ik begonnen met het schrijven van een dagboek. Op mijn kamer heb ik geen wifi, alleen internetkabel voor m'n laptop, en ik zag in Tenjin dat mijn mobiel volstroomde met app'jes en wat sms'jes. Stuur bij voorkeur dingen via mail of facebook, want bovenstaande kan ik hier niet lezen. 

Alles gaat goed hier, foto's volgen binnenkort. Groetjes uit Japan!